Nathalie Dullemont: “Ouder worden kan heel wijs zijn”

Nathalie Dullemont (40) is kabinetsmedewerker van mij. Ze staat op de 18^de plaats op de Vlaamse lijst van Vooruit voor de verkiezingen op 9 juni 2024.

Nathalie volgt al enkele jaren het Gentse seniorenbeleid mee op voor mij. Ze schreef een opiniestuk over hoe ouder worden wel degelijk heel wijs kan zijn.

“De meeste mensen in mijn omgeving hebben schrik van ouder worden. Ik hoor hen vaak zeggen dat ze ‘zeker niet in een woonzorgcentrum terecht willen komen!’ Maar ík ben niet langer bang om naar een woonzorgcentrum te (moeten) gaan. Integendeel: ik ben blij dat we in een land wonen waar die zorg bestáát. In de vele Gentse woonzorgcentra waar ik vaak kom zie ik personeel dat alle dagen met veel liefde zorg draagt voor de bewoners. Zie ik veel lachende gezichten en veel momenten waarop er samen plezier wordt gemaakt. Stop dus met woonzorgcentra te vergelijken met gevangenissen waar er niets te beleven is en waar mensen niets meer te zeggen hebben. Dat doembeeld mag de vuilbak in.”

Ouder worden kan heel wijs zijn

De meeste mensen in mijn omgeving – ik ben 40 jaar – hebben schrik van ouder worden. Ze zijn bang van fysiek en/of mentaal minder fit worden, van niet meer meetellen in de maatschappij, ‘geen stem meer hebben’. En vooral: heel vaak hoor ik hen zeggen dat ze ‘zeker niet in een woonzorgcentrum terecht willen komen!’

Ik keek ook er ook zelf lang tegenop om ouder te worden. Ik had veel vooroordelen, maar ik ben de laatste jaren heel veel met ouderen in contact gekomen en mijn beeld is helemaal bijgesteld. En ik ben daar blij om.

Als ik oud ben ga ik koffiekletsen met mijn vriendinnen in een buurthuis. Dan ga ik eindelijk die fotografiecursus volgen in een lokaal dienstencentrum, en alle boeken lezen waar ik nu geen tijd voor heb. Dan ga ik me wagen aan nieuwe dingen zoals tai chi of houtbewerking. En ik zal mijn stem ook laten horen, via de ouderenraad in mijn stad of wijk. Op die manier spreken ouderen absoluut nog een stevig woordje mee over onze gezamenlijke toekomst.

Ik wil natuurlijk zo lang mogelijk in mijn eigen huis blijven wonen, wie wil dat niet? Maar ik ben niet langer bang om naar een woonzorgcentrum te (moeten) gaan. Integendeel: ik ben blij dat we in een land wonen waar die zorg bestáát. Waar ze met veel liefde voor mij zullen zorgen als dat nodig is. Waar ik alle dagen mijn voetjes onder de tafel mag schuiven zonder de afwas te moeten doen. Waar ik in de namiddag mag dansen, op de muziek waar ik me nú in het weekend op uitleef – want onze woonzorgcentra evolueren mee met de tijd.

Kunnen onze woonzorgcentra nog verbeteren? Zeker, de lat moet altijd hoog liggen. Zijn er woonzorgcentra waar het fout loopt? Helaas wel, hier en daar – dat moeten we streng aanpakken. Maar: moeten we alle woonzorgcentra over dezelfde kam scheren en ze vergelijken met gevangenissen? Absoluut niet!

In de vele Gentse woonzorgcentra waar ik vaak kom zie ik personeel dat alle dagen met veel liefde zorg draagt voor de bewoners. Zie ik veel lachende gezichten en veel momenten waarop er samen plezier wordt gemaakt. Ik zie woonzorgcentra waar ze bezig zijn met kunst en cultuur; waar de ouderen zélf een techno-hit maken die binnen de week meer dan 800.000 keer wordt bekeken over heel de wereld; waar ze podcast maken, dieren verzorgen en samen in de tuin werken; waar nog gedichten en boeken worden geschreven… Als ik dat allemaal zie, dan weet ik: ik zou mijn dagen daar wel kunnen vullen als ik oud ben.

Stop dus met woonzorgcentra te vergelijken met gevangenissen waar er niets te beleven is en waar mensen niets meer te zeggen hebben. Het zijn géén plekken waar oudjes achter de coniferen door het raam zitten staren, wachtend op de dood. Dat doembeeld mag de vuilbak in. Het boezemt enkel angst in en zorgt voor een negatief beeld over ouderen en ‘oud worden’. Daarom spreken we ook al jaren niet meer over ‘rusthuizen’ maar over woonzorgcentra: plaatsen waar mensen wonen en gepaste zorg krijgen.

In de toekomst zullen woonzorgcentra blijven evolueren naar kleinschalige woonvormen. Op sommige plekken wonen verschillende generaties al samen op dezelfde site. Zoals in Leuven, waar studenten in woonzorgcentra wonen. Daar is iedereen alvast enthousiast over. Met die toekomst zit het dus wel goed… als de beleidsmakers in ons land mee wil. Echt ‘sexy’ lijken de meesten het thema ouderzorg nog niet te vinden. But I’m bringin’ sexy back!

Hoe dan ook: de positieve evolutie in deze sector lijkt niet te stoppen. Dat is een goeie zaak.

Ik roep dan ook iedereen op om anders te kijken naar de ouderen van vandaag en naar onszelf in de toekomst. Stap de komende weken eens een woonzorgcentrum binnen: ze zullen je er met open armen ontvangen. Ga eens koffie drinken in een lokaal dienstencentrum, of spring eens bij als vrijwilliger op plekken waar veel ouderen komen. Je zal zien: ouder worden kan echt ook heel wijs zijn.

Nathalie Dullemont
Ga naar Vooruit Gent