“Een prik voor een wereld van verschil”

Saskia was vrijwilligster in ons vaccinatiecentrum. Ze schreef een hele mooie brief over haar wedervaren en de ontmoetingen die haar voor altijd zullen bijblijven. “We waren even met elkaar verbonden door een prik, maar ervoor en erna lag een wereld van verschil…” Jij hebt dat verschil mee gemáákt, Saskia. Jij en tientallen andere mensen met het hart op de juiste plaats. Mensen die niet alleen dromen van een betere wereld na corona maar daar effectief aan meehielpen, in stilte maar binnenin vol vuur. Dat vuur verwarmt onze hele samenleving. Als het er echt toe doet staan de ware helden op. Respect en duizendmaal dank.

Haar brief lees je hieronder:

Beste Gentenaar, onbekende buur,

We kennen elkaar niet, maar hebben een speciaal moment in Flanders Expo gedeeld.
De dag en de shift als vaccinator liggen al een tijd achter me, maar ik herinner me je nog steeds:

• als de heer die met plezier reeds 125 dagboeken heeft volgeschreven maar recent had opgemerkt dat zijn laatste geschriften vooral gingen over eenzaamheid,
• als de vrouw die me zei dat de uitnodiging voor de vaccinatie voor haar voelde alsof ze een geschenk van Sinterklaas mocht gaan halen,
• als de jonge opvoeder die vlak voor de vaccinatie wilde weten of er toch echt geen chip in het vaccin was verwerkt,
• als de vrouw die haar panische angst voor spuiten overwon om gevaccineerd te kunnen worden, * als de zestienjarige die fier was dat ze helemaal zelf had kunnen kiezen voor vaccinatie,
• als de mevrouw die na de vaccinatie in tranen uitbarstte,
• als de Somalische jongen van de lagere school, die vlekkeloos Nederlands sprak en de medische vragen voor zijn vader vertaalde,
• als de patiënte, die door haar buurvrouw vanuit het ziekenhuis naar het vaccinatiecentrum werd gebracht,
• als de politie-inspecteur die zich ‘meer gerust’ wilde voelen bij huisbezoeken aan families in quarantaine,
• als de leerkracht die na de vaccinatie een bedankingskaartje meenam om aan het prikbord in de klas te hangen,
• als de man die zijn vriend nog had willen laten proeven van de herwonnen vrijheid na de vaccinatie, maar die te laat kwam,
• als de warme bakker die op de feestdag als eerste zijn vaccin kwam halen, nadat hij er tijdens zijn nachtwerk al naar had uitgekeken,
• als de Turkse jongeman die zijn zus vergezelde en met interesse vele vragen stelde, omdat hij zelf twijfelde of hij zich zou laten vaccineren,
• als de manager die een selfie van zijn vaccinatie nam, om in de nieuwsbrief van zijn werkgever te publiceren,
• als de hoogbejaarde dame die dagelijks 3 wereldkranten leest, om coronafeiten van –fictie te kunnen onderscheiden,
• als het echtpaar-grootouders dat zich zó graag liet vaccineren om eíndelijk de kleinkinderen te kunnen terugzien,
• als de student die als niet-medische vrijwilliger in het vaccinatiecentrum werkt, om te tonen dat heel veel jongeren zich wel aan de coronaregels houden,
• aan de man met autisme, die trouw wilde zijn aan alle snel veranderende regels, en die vroeg wat het woord ‘groepsimmuniteit’ eigenlijk betekende, * als de asielzoeker die met een tolk zijn vaccin kwam halen, * als het jongetje van twaalf, dat samen met zijn papa kwam, en bij onze begroeting meteen naar zijn linkerarm wees en enthousiast zei: ‘Híer mag je spuiten!’.
  
  Ik herinner me je als zovelen, in zoveel verhalen en redenen om naar het vaccinatiecentrum te komen.
  We waren even met elkaar verbonden door een prik, maar ervoor en erna lag een wereld van verschil …
  Voor mij was het een droom om te mogen meeschrijven aan een mooi verhaal, om met elke shift naar het licht op het einde van de ‘coronatunnel’ toe te werken, tegen de achtergrond van de thriller waarin het ziekenhuis was beland.
  Dank je wel dat je langskwam, blijf gezond en graag tot ziens (zonder mondmasker, ooit)!
  
  Saskia
  vaccinator/vaccin-voorbereider,
  Vaccinatiecentrum Gent